ئابدۇرېھىم ئۆتكۈر
سەھەر كۆرگەن چېغىم كۆزۈڭ سۇلتانىنى،
دېدىم سۇلتانمۇ سەن ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق.
كۆزلىرى يالقۇنلۇق ، قوللىرى خېنىلىق،
دېدىم چولپانمۇ سەن ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق.
دېدىم ئىسمىڭ نىمە؟ دېدى ﯪﻳﺨﺎﻧﺪﯗ،
دېدىم يۇرتۇڭ قەيەر ؟ دىدى تۇرپاندۇر.
دېدىم باشىڭدىكى ؟ دىدى
دېدىم ھەيرانمۇسەن ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق.
دېدىم ئايغا ئوخشار ، دېدى يۈزۈممۇ؟
دىدىم يۈلتۈز كەبى ، دېدى كۆزۈممۇ؟
دىدىم يالقۇن چاچار ، دېدى سۆزۈممۇ
دېدىم ۋولقانمۇسەن ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق.
دېدىم قىياق نەدۇر ؟ دېدى قاشىمدۇر،
دېدىم قۇندۇز نەدۇر ؟ دېدى ساچىمدۇر.
دېدىم ئون بەش نەدۇر ؟ دېدى ياشىمدۇر،
دېدىم جانانمۇسەن ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق.
دېدىم ﺩﯦﯖﯩﺰ نەدۇر ؟ دېدى قەلبىمدۇر،
دېدىم رەنە نەدۇر ؟ دېدى لېۋىمدۇر،
دېدىم شېكەر نەدۇر ؟ دىدى تېلىمدۇر
دېدىم بىر ئاغزىمە ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق.
دېدىم زەنجىر تۇرار ، دېدى بوينۇمدا،
دېدى يولۇمدا.
دېدىم بىلەيزۈكچۇ ؟ دېدى قولۇمدا،
دېدىم قۇرقارمۇسەن ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق.
دېدىم نىچۈن قورقماسسەن؟ دېدى تەڭرىم بار،
دېدىم يەنىچۇ ؟ دېدى خەلقىم بار.
دېدىم يەنە يوقمۇ ؟ دېدى روھىم بار،
دېدىم شۇرانمۇسەن ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق.
دېدىم ئىستەك نەدۇر ؟ دېدى گۈلۈمدۇر
دېدىم چىلىشماققا ؟ دېدى يولۇمدۇر.
دىدىم ئۆتكۈر نىمەڭدۇر ؟ دېدى قۇلۇمدۇر
دېدىم ساتارمۇسەن ؟ ئۇ دېدى ياق-ياق!
